Słowa kluczowe:
China Mieville Cormac McCarthy Cortazar Cthulhu cyberpunk Dan Simmons dark fantasy fantastyka fantastyka socjologiczna fantasy Fritz Leiber George Martin Glen Cook Greg Egan H.P.Lovecraft hard SF heroic fantasy horror Ian McDonald Joe Haldeman Kane LEM literatura anglosaska literatura iberoamerykańska literatura piękna Lucasarts Marek Huberath Mario Vargas Llosa Marquez Masterton Neal Stephenson Paolo Bacigalupi Peter Watts Philip K. Dick powieść przygodowa realizm magiczny Sanderson Scalzi Stanisław Lem Steampunk Stephen Baxter Stephen King Steven Erikson Thomas Pynchon Walter Jon WilliamsOstatnio przeczytane:
literatura iberoamerykańska Archive
-
![Wczesna, pierwsza powieść z 1960 roku młodziutkeigo autora doskonałym przekładzie Zofii Chądzyńskiej i doskonałym wydaniu Muzy z serii BB z roku 1997. Książka jest wg mnie mocno niedoceniana, nie cieszyła się sława na jaką zasługuje z powodu podjętego tematu i alegorii jakie w niej znajdziemy, a została szybko przyćmiona przez dużo bardziej efektowną i głośną Grą w Klasy. W efekcie powieść znana jest dziś tylko najzagorzalszym wielbicielom geniuszu Julio Cortazara, co wydaje mi się gigantycznym zaniedbaniem. Powieść podobała mi się teraz bardziej, z powodu przesłania socjologicznego i politycznego, […]](http://przeczytane.org/wp-content/uploads/2015/12/cortazar-wielkie-wygrane-174x258.jpg "Julio Cortazar – Wielkie Wygrane_")
Julio Cortazar – Wielkie Wygrane_
Posted on 11 styczeń 2016 | Brak komentarzyWczesna, pierwsza powieść z 1960 roku młodziutkeigo autora doskonałym przekładzie Zofii Chądzyńskiej i doskonałym wydaniu Muzy z serii BB z roku 1997. Książka jest wg mnie mocno niedoceniana, nie cieszyła się sława na jaką zasługuje z powodu podjętego tematu i alegorii jakie w niej znajdziemy, a została szybko przyćmiona przez dużo bardziej efektowną i głośną Grą w Klasy. W efekcie powieść znana jest dziś tylko najzagorzalszym wielbicielom geniuszu Julio Cortazara, co wydaje mi się gigantycznym zaniedbaniem. Powieść podobała mi się teraz bardziej, z powodu przesłania socjologicznego i politycznego, […] -
![Książka mieszkającego w Europie peruwiańskiego pisarza i noblisty stała się w latach 60″ i 70″ powieścią kanoniczną przy analizie choroby trapiącej systemy polityczne krajów latynoamerykańskich. Rzeczywistość ‚Rozmowy… w warstwie dosłownej, to Peru i Lima lat 1948 – 1957. Wojskowa dyktatura i pełen zaginięć i morderstw, korupcji, fałszowanych wyborów , tajemniczych zabójstw wśród polityków opozycji, tajnej policji politycznej. Takie postawienie sprawy i zakończenie na tym byłoby jednak spłyceniem, i nie oddawało jej wielkości i międzykulturowej obyczajowej uniwersalności. W latach dziewięćdziesiątych, a dokładnie w 1996 roku gdy poznałem ‚Rozmowę w Katedrze’ […]](http://przeczytane.org/wp-content/uploads/2015/02/Llosa-Rozmowa-w-Katedrze2-174x258.jpg "Mario Vargas Llosa – Rozmowa w Katedrze")
Mario Vargas Llosa – Rozmowa w Katedrze
Posted on 2 marzec 2015 | Brak komentarzyKsiążka mieszkającego w Europie peruwiańskiego pisarza i noblisty stała się w latach 60″ i 70″ powieścią kanoniczną przy analizie choroby trapiącej systemy polityczne krajów latynoamerykańskich. Rzeczywistość ‚Rozmowy… w warstwie dosłownej, to Peru i Lima lat 1948 – 1957. Wojskowa dyktatura i pełen zaginięć i morderstw, korupcji, fałszowanych wyborów , tajemniczych zabójstw wśród polityków opozycji, tajnej policji politycznej. Takie postawienie sprawy i zakończenie na tym byłoby jednak spłyceniem, i nie oddawało jej wielkości i międzykulturowej obyczajowej uniwersalności. W latach dziewięćdziesiątych, a dokładnie w 1996 roku gdy poznałem ‚Rozmowę w Katedrze’ […] -
![Druga połowa XX wieku. Najlepsze czasy brunatnych dyktatur w bliskiej sercu pisarza Ameryce Łacińskiej. One to właśnie i pełna przemocy, tortur, tajemniczych porwań i zaginięć rzeczywistość Ameryki Łacińskiej drugiej połowy dwudziestego wieku przewijają się przez całą twórczość pisarza, także oczywiście a może nawet głównie przez traktującą przecież właśnie o terrorze politycznym i zastraszeniu ludzi krótką powieść ‚Nie ma kto pisać do pułkownika’ Miejscem akcji tej krótkiej powieści jest oczywiście Macondo, miasteczko które odwiedziliśmy już z okazji powrotu do Szarańczy, pierwszej powieści pisarza. W Szarańczy Marquez analizował archetypowe tematy […]](http://przeczytane.org/wp-content/uploads/2015/02/Gabriel-Garcia-Marquez-Nie-Ma-kto-pisac-do-pilkownika-174x258.jpg "Gabriel Garcia Marquez – Nie ma kto pisać do pułkownika")
Gabriel Garcia Marquez – Nie ma kto pisać do pułkownika
Posted on 2 luty 2015 | Brak komentarzyDruga połowa XX wieku. Najlepsze czasy brunatnych dyktatur w bliskiej sercu pisarza Ameryce Łacińskiej. One to właśnie i pełna przemocy, tortur, tajemniczych porwań i zaginięć rzeczywistość Ameryki Łacińskiej drugiej połowy dwudziestego wieku przewijają się przez całą twórczość pisarza, także oczywiście a może nawet głównie przez traktującą przecież właśnie o terrorze politycznym i zastraszeniu ludzi krótką powieść ‚Nie ma kto pisać do pułkownika’ Miejscem akcji tej krótkiej powieści jest oczywiście Macondo, miasteczko które odwiedziliśmy już z okazji powrotu do Szarańczy, pierwszej powieści pisarza. W Szarańczy Marquez analizował archetypowe tematy […] -
![Ulubiona powieść samego autora, którą uważał ją długo za swoje najbardziej udane dzieło, Szarańcza (hiszp. La Horajasca) nie jest powieścią tylko o sprawiedliwości, choćby wymierzanej po śmierci. Jest to także opowieść o polityce i zmianach społecznych w Macondo, tyle że zamiast Macondo można tu podstawić każde miasto i państwo… Pierwsza książka, nie do uwierzenia. To co w ‚Nie ma kto pisać do pułkownika czy ‚Złej godzinie jest ledwie okruchem tutaj mamy przedstawione jako danie główne. Na taką prozę nie można się przygotować intelektualnie. Jeśli 12 Opowiadań miałyby być […]](http://przeczytane.org/wp-content/uploads/2015/01/Marquez-szarańcza-145x215.jpg "Gabriel Garcia Marquez – Szarańcza")
Gabriel Garcia Marquez – Szarańcza
Posted on 14 grudzień 2014 | Brak komentarzyUlubiona powieść samego autora, którą uważał ją długo za swoje najbardziej udane dzieło, Szarańcza (hiszp. La Horajasca) nie jest powieścią tylko o sprawiedliwości, choćby wymierzanej po śmierci. Jest to także opowieść o polityce i zmianach społecznych w Macondo, tyle że zamiast Macondo można tu podstawić każde miasto i państwo… Pierwsza książka, nie do uwierzenia. To co w ‚Nie ma kto pisać do pułkownika czy ‚Złej godzinie jest ledwie okruchem tutaj mamy przedstawione jako danie główne. Na taką prozę nie można się przygotować intelektualnie. Jeśli 12 Opowiadań miałyby być […]
